Плашч, вышыты дажджамі, не схаваеш,
Як сонца трон нябесны не астыне.
Няўжо душы вам не шкада, як раю,
Зь якога вы выносіце сьвятыні?
Пяском засыпаць і пяшчоту можна,
Ды толькі замкі акіян стварае.
Зямля, ахопленая сном трывожным,
Мільёны сьветлых думак дасылае.
Мільёны цёмных думак стануць склепам.
Мільёны цёмных дзеяў – як запалка.
Далёкіх зорак промні робяць зьлепак
Зьнікаючай планэты-катафалка.
|
|
